Auteur: Lilly

PULP NON-FICTION

PULP NON-FICTION

Geschreven door | dinsdag, 25 februari, 2014 | | 0 |

Ik ben een gewoontebeest!  Velen onder ons zijn het trouwens misschien zonder het zelf te beseffen.  Zo heb ik bijvoorbeeld de rare gewoonte om verschillende keren te checken dat mijn auto op slot is en moet ik gewoon meerdere keren voor ik ga slapen controleren dat mijn wekker wel juist staat.  ’t Is op ’t randje van obsessief gedrag maar ik heb het nog nét onder controle. Maar ook voor wat betreft voeding en drank heb ik zo mijn voorkeuren.  Neem nu fruitsap.  Ik drink af en toe graag een glaasje appelsiensap ’s morgens.  Liefst vers en dan stoort...

Lees verder

DE ONGENODE GAST

Geschreven door | dinsdag, 25 februari, 2014 | | 0 |

Na een zeer gezellig en warm avondje uit besloten we bij mijn vriend thuis het ‘digestiefke’ te nemen.  Omdat de zomeravonden momenteel zo zwoel zijn staat de deur hier gewoon wagewijd open, kwestie van een ‘tochtje’ te creëren.  Neen… dit is geen uitnodiging aan het adres van inbrekers.  Ten eerste, er is hier dan iemand thuis en bovendien, hier valt gewoon niets, maar dan ook niets te rapen!  De eerste inbreker die zo dom zou zijn om hier in te breken zal van een zeer kale reis terug komen en zal het moeten stellen met een gebruikte Senseo, een zes jaar oude tv – tenzij hij mijn laptop zou kunnen bemachtigen die ik naar alle waarschijnlijkheid op mijn ‘lap’ heb – en het genot van mij te zien rondhuppelen in slip en topje.  Bref, ’t is open deur! De film ‘Anger Management’ stond op.  Eerst meer als achtergrond geluid maar één of andere scène trok even de aandacht waardoor we toch verdiept geraakten in de film alhoewel het niet echt het soort van  voorstelling is dat mij écht kan boeien.  Op een gegeven moment is er een vrij lange scène waarin het hoofdpersonage gedwongen wordt door zijn psychiater om een liedje te zingen uit de welbekende musical ‘West Side Story’ om zo zijn vermeende ‘kwaadheid’ onder controle te kunnen houden. “I feel pretty… oh so pretty… I feel pretty...

Lees verder

DEMOLITION DAISY

Geschreven door | dinsdag, 25 februari, 2014 | | 0 |

Dat mijn moeder gestorven is zonder één grijs haar op haar hoofdje te hebben, dat begrijp ik gewoon niet.  Ok, ze verfde het wel eens, maar op het einde van haar leven liet ze enkel nog mèches zetten.  En toch… geen enkel grijs haar.  Ongelofelijk!  Te meer ze had alle reden om grijs haar te hebben; ze had namelijk… mij! Ik vond een paar dagen geleden tussen een hoop oude documenten een versleten vodje papier dat mijn mama had voorbereid voor als er een babysitter zou komen – voor alle duidelijkheid om op me te passen toen ik een jaar of twee was.  Het briefje was een saaie opsomming van contact- en noodnummers en gaf een tijdlijn met daarop een beschrijving van wat wanneer moest gebeuren.  Op het einde van het briefje stond er echter een waarschuwing aan de babysitter.  Die luidde ongeveer als volgt:  Iris draait graag aan de knoppen van het gasfornuis en speelt al wel eens met de stopcontacten.  Voorzichtigheid is aan te raden wanneer je met ‘de kleine’  (jaja, ik ben ook klein geweest – maar niet écht!) op het terras zou staan.  Ze trekt zich graag over de rand van het balkon als ze daartoe de kans krijgt.  Help!  I was a little terror or so it seems… Veel mensen zijn heel hun leven lang op zoek naar iets waar ze goed in zijn....

Lees verder

NEVER TRUST THE HANDYMAN

Geschreven door | dinsdag, 25 februari, 2014 | | 0 |

Op mijn werk hebben we een Sip-Well.  Je kent dat wel, zo’n watermachine met daar een omgekeerd reservoir bovenop zodat je naar believen koud of warm water kan nemen.  Kan je je voorstellen dat zoiets in een woestijn zou staan?  ’t Zou een ‘goddelijk’ item zijn.  Mensen zouden er offers voor brengen en er zouden lange wachtrijen met mensen met jerrycans staan. Bij ons in het bedrijf stond het echter wat ‘vergeten’ in een hoekje.  Het werd wel gebruikt, alleen… dat was het dan ook.  Maar sinds kort zijn we verhuisd.  En onze Sip-Well heeft een nieuwe plek gekregen.  Hij staat centraal –  een plek die zo’n goddelijk item verdient – voor een witte muur en is daardoor bijna verheven tot een soort van kunstwerk.  De klusjesman – die ik voor de gemakkelijkheid Harry zal noemen (zoals in handige Harry) – wees me echter op een probleem.  “Je achterkant mankeert”,  zei hij joviaal.  Ik gaf hem een kwaaie blik en hij schoot in de lach.  “Allez… van de watermachine wil ik zeggen”, vervolgde hij corrigerend.  Inderdaad, doordat de Sip-Well machine uit de hoek was gekomen viel het op dat er kennelijk een stuk ontbrak.  Lelijke leidingen – hier en daar bedekt met een laagje stof – waren zichtbaar en er hing een soort van kaart aan de grootte van een A4-blad met instructies of zoiets.  Hoe lelijk!  Ik tokkelde...

Lees verder

DE HOMONIEMEN TELEURSTELLING

Geschreven door | donderdag, 20 februari, 2014 | | 0 |

Ik haal de laatste tijd nogal veel herinneringen op.  Zou dat een teken zijn dat ik ‘oud’ aan het worden ben?  De veertig lonkt zoals nooit tevoren.  Aan de ene kant prijs ik me gelukkig maar anderzijds ken ik mezelf en weet ik dat ik niet één van die personen ben die goed ‘omgaat’ met het ouder worden.  Hoop dat ik heel lang gezond blijf en voor de rest…  Heb me wel voorgenomen om toch wat gezonder te gaan eten want ik kan vreten wat ik wil zonder echt veel bij te komen.  Resultaat:  frietjes, chocolade, kaas, chips, nog meer chocolade, gratin schotels, lekker steak,  gegratineerd witloof, alle soorten pasta, koekjes met chocolade, ijsjes, pannekoeken, mayonaise, kaaskroketten, lekkere wijn, bijna alles waar een goede saus over zit, snoepjes uit de kindertijd, Cola en … nog iets met chocolade staan regelmatig op het menu. Ik wil zelf niet weten hoe hoog mijn cholesterol is!  Ik besef dat indien ik ‘gezond’ ouder wil worden ik mijn eetpatroon toch wat zal moeten aanpassen.  Natuurlijke producten eten: veel groentjes en wit vlees, noten en amandelen…  In de tijd dat de dieren nog konden spreken en ik  in het tweede studiejaar zat, gingen we op school ‘marsepein’ maken.  Ik had nog nooit marsepein gegeten en had dus geen idee hoe het smaakte, maar gewoon het feit dat we eens niet achter de schoolbanken zouden...

Lees verder