Auteur: Maria82

We hebben ze allemaal. Verkeerde verwachtingen. En de oorzaak ligt in onze vroege jeugd. Daar begint de ellende. “Ze leefden nog lang en gelukkig”, alles komt altijd “goed” en “Sinterklaas bestaat” zijn slechts enkele voorbeelden van deze totaal verwarrende programmeringen waar we mee worden opgezadeld. Wat zou de kans groter worden op een bevredigend en tevreden leven, wanneer het sprookje een open eind had. Of anders tenminste een reëlere afloop. In de trant van: “Na vijf jaar waren ze elkaars gesnurk zo zat, dat ze ieder in hun eigen kamer sliepen. Doornroosje vergaf na veel therapie en gesneuvelde borden en kopjes haar prins voor zijn slippertje, en de prins nam het Doornroosje mettertijd steeds minder kwalijk dat ze haar benen niet langer onthaarde en liever met haar vriendinnen ging eten dan met hem. Hun oudste zoon bleek ADHD te hebben, waardoor Doornroosje een inzinking kreeg en naar de drank greep. Met weemoed verlangde zij af en toe terug naar haar honderdjarige dutje en nam het haar prins weleens kwalijk dat hij haar wakker had gekust, zonder overleg. Het kasteel ging in de verkoop, maar dat bleek erg ingewikkeld nadat de enige potentiële kopers een bouwkundig onderzoek lieten doen en er vanwege de resultaten helemaal van af zagen. Doornroosje verlangde een traplift, aangezien haar heupen steeds slechter werden, maar dankzij de bezuinigingen werd die aanvraag afgewezen.” Over Sinterklaas wil ik...