Minister Plasterk roept anno 2013 op: gaat uw kinderen wederom thuis opvoeden! Daar kan ik het alleen maar ronduit mee eens zijn. Want kijk eens om u heen en zie wat er gebeurt: kinderen hebben tegenwoordig niet slechts één thuis. Nee, ze hebben er in sommige gevallen wel drie, of vier. Hoe dat kan?
Ooit bedacht een regering, die zag dat de economie wel wat meer op gang gebracht kon worden als vrouwen ook buitenshuis zouden gaan werken, een mooie campagne met de slogan: Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid! Kent u hem nog? Ik wel. Als tiener op de middelbare school werd ik met die slogan nagezeten, het leek wel of hij overal waar ik kwam opdook. Zelfs op de toiletten van het etablissement waar ik op zaterdagavond enkele pasjes op de dansvloer waagde. Ik moest me dringend voorbereiden op mijn toekomst!! Hoe? Door een waardevolle studie te gaan volgen, liefst zo hoog en groot mogelijk.The sky was the limit, en dan zou ik een heuse Carrière (met hoofdletter C!) gaan beginnen, en als een zelfstandige, begeerlijke dame mijn leven langs een met goud geplaveide route gaan afleggen..
Mooi he? Wat een vooruitzicht.. Ik ging studeren, kreeg een relatie, tot zover alles volgens plan. Ik kreeg mijn eerste baan, mijn tweede baan – het job-hoppen werd in die tijd ook uitgevonden – en verdiende op een gegeven moment stiekem meer dan mijn partner. Stiekem? Ja, want het was natuurlijk nou ook weer niet de bedoeling dat ik succesvoller zou zijn dan hem. Zeker niet wat inkomen betrof. Maar goed, ik groeide en bloeide. Tot het moment dat er iets begon te kriebelen en ik toch wel erg veel baby’s om me heen begon te signaleren. En daar kwam de aandrang opzetten.. Ik wilde natuurlijk wél ook moeder worden, de natuur kun je niet verloochenen: kinderen worden geboren uit moeders, en niet uit vaders. En dat bedoel ik niet discriminerend, het is een feit. Met alle gevolgen van dien. Met het aantal baby’s dat liefdevol in (of beter gezegd: uit) mijn schoot geworpen werden, werd het aantal uren dat ik werkte minder en mijn kansen op een Carrière in gelijke tred ook. De kinderen werden (en dat vond mijn hele omgeving niet meer dan normaal) drie maanden na de geboorte enkele dagen per week gestald in een kinderopvanginstituut, en ik begon aan een nieuwe fase. Een fase waarin mijn leeftempo werd opgevoerd. Ren je rot, leek het wel. Martin Brozius zou trots op me geweest zijn!
In alle vroegte dienden de kinderen (tegenwoordig hoor ik veel mensen ‘kids’ zeggen, en daar krijg ik behoorlijk jeuk van) af te worden geleverd, en uiteraard ook weer tijdig opgehaald te worden. Met wp-content/uploads en traag startende/afsluitende computers op mijn pad, was dat nog een behoorlijk stressvol gebeuren. Dus ‘s avonds en in het weekend moest er dringend onthaast worden. Maar de liefdesbaby’s werden groter en waren, na een dag die gevuld was met vijf verschillende leidsters en dertig andere peuters en kleuters, ook doodmoe. U kunt zich misschien voorstellen hoe dat er zo af en toe aan toe ging… Ik zeg er maar niet teveel over.
En dan de kosten van het hele gebeuren. Die leidden er uiteindelijk toe dat ik gestopt ben met werken, aangezien de hele toestand behalve een boel geren en gestress netto niet veel meer dan 25 euri per week opleverde. Dat was de doodsteek voor mijn carrière, maar het begin van een periode die in elk geval meer Rust en Regelmaat bracht. Misschien is dat wat Plasterk bedoelt?
Ik denk echt dat kinderen teveel plekken zien in een week die ze als ‘thuis’ dienen te beschouwen. Hetzij de voorschoolse, tussenschoolse of naschoolse opvang, de BSO, het KDV, en grootouders. Conflicterende opinies over opvoeden en regels overal, en de kinderen? Oh, wordt er dan gezegd, maar kinderen zijn flexibel hoor… Ja, dat zie ik dagelijks. Ik werk inmiddels op een lagere school en zie en hoor wat er de laatste vijftien jaar is gebeurd. Kinderen hebben massaal ADHD, ADD, dyslexie, dyscalculie, autisme, of welke stoornis dan ook… Ik ben me er goed bewust van dat ook de onderzoeken naar dergelijke stoornissen hebben opgeleverd dat het nu vaker en sneller herkend wordt. Maar ben eens eerlijk, zou wat meer Rust en Regelmaat voor tenminste enkele van onze kinderen niet kunnen betekenen dat ze meer duidelijkheid krijgen in hun bestaan? Lijkt me niet heel moeilijk te bedenken dat het een wereld van verschil zou zijn. Voor de ‘kids’, maar zeker ook voor ons – een slimme maatschappij is op haar toekomst voorbereid, nietwaar meneer Plasterk?
Opvoeden, dat gaan we lekker thuis doen!
Zo denk ik er precies over !!!
Een verlangen terug naar een stukje “vroeger” , dat je moeder tussen en na school op je zat te wachten.
Waar het gezin nog centraal stond.
Maar veel mensen willen het liefst 2 x per jaar op vakantie, die mooie keuken of badkamer enz.
Geen tijd meer voor de kinderen, alleen maar haasten, maar snel iets in de magnetron gooien of de afhaal.
En dan staan de ouders ook nog raar te kijken als de kinderen op een leeftijd zijn gekomen om op stap te gaan er zoveel criminaliteit en zinloos geweld is.
En dat allemaal voor een stukje materialisme……
Oplossing ?? Een stapje terug doen, back to basic !!!
Ik weet het uit ervaring, die glimlach van je kind, die armpjes om je nek…. zoveel meer waard dan dat mooie truitje van 79,95 uit die geweldige boetiek
Eens! Ik ben ook altijd thuis geweest voor mijn dochter. Heb geen moment hoeven missen en ben er trots op! Mooie column.
De titel van deze column spreekt me wel aan en zeker als het om opvoeden thuis gaat! Of een slimme meid inderdaad alleen op haar toekomst is voorbereid blijkt in een verhaal dat ik pas geleden op internet las en iets tegengestelder ging dan was verwacht. Eind jaren ’70 van de 20ste eeuw werd een jongeman (hij was in die tijd 20 jaar) die voor leraar studeerde in Ede verliefd op een jongedame van 19 jaar die Vivian heette, bij hem op de PABO studeerde en in Scherpenzeel nabij Ede woonde. Hij kreeg toen een schoolopdracht die hij met twee andere leerlingen moest uitvoeren en daarom bood deze Vivian samen met een andere jongedame, Simone, die ook 19 jaar was, aan om deze bij Vivian thuis te doen. In de herfstvakantie zocht de student hen op in haar huis waar hij nog de jongste zus van Vivian, Bianca, aantrof en haar vriendin Esther. De student kon het prima vinden met de vier meisjes al gingen Bianca en Esther zo hun eigen bezigheden ondernemen. Voor Simone en Vivian met hun gast aan de schoolopdracht begonnen trakteerden de meiden hem op appeltaart en gebak. Hij kreeg opeens zin in seks al zou dat niet aan hem worden besteed totdat de ouders in de namiddag thuis kwamen..
De twee zusjes kwamen jammer genoeg uit een streng christelijk gezin en hun vader hield zich wat opvoeden betrof aan een oud Bijbels gezegde: “Wie zijn kind liefheeft die tuchtigt het!” De jonge gast ging in gesprek met de ouders en daarmee kwam hij puur toevallig te weten dat zijn vier vriendinnen niet zo eerlijk waren geweest als hij eigenlijk wel had gedacht! Ze bleken namelijk de appeltaart van “geleend” geld te hebben betaald dat van die ouders was geweest! Simone, zeker géén slimme meid maar wél een dom gansje, praatte haar mond voorbij waarna de vader woedend werd op de vier stoute meiden! Hij vond dat ze allemaal een flink portie billenkoek verdienden maar daar Simone en Eshter geen familie van hem waren besloot hij om deze opvoedkunde over te laten aan de student. Hoewel hij toch medelijden met hen had en ook van hen hield wist de jongeman dat weigeren niets zou uithalen en hij stemde dus toe. Vivian, Bianca, Esther en Simone wilden natuurlijk niets liever dan van hun vriend een flink pak voor hun broek te krijgen dan van die strenge vader en ze lieten zich om beurten vrijwillig bij de student over de knie nemen. Daar de meeste van die meiden nogal erg strakke spijkerbroeken aan hadden (al moesten ze, op hun beha na, hun bovenkleren uittrekken) vond de jongeman het wel grappig om zo op de zondige meisjesbillen te slaan en elke meid had het recht op ongeveer 40 klappen! De helft van deze slagen moets alleen worden uitgevoerd op hun ondergoed maar dat deerde de jongedames blijkbaar niet. Na de grote hoeveelheden billenkoek te hebben uitgedeeld was de straf voor Vivian, Bianca, Esther en Simone voorbij maar waren ze hierdoor in hun hart nóg meer van de student gaan houden en hebben ze hem later ongetwijfeld op dikke zoenen getrakteerd! Veel meiden werden in die jaren thuis zo streng opgevoed en zij vonden het naderhand niet eens erg ook!